Ka shumë njerëz që jetojnë larg familjes, miqve, vendit të lindjes dhe kthimi në shtëpi gjatë pushimeve dhe festave është gjithmonë një gëzim i madh. Kur mbarojnë ato javë, megjithatë, është gjithmonë e vështirë të thuash lamtumirë dhe të largohesh.
Puthje, valixhe dhe përqafime në stacion
Stacionet dhe aeroportet janë të mbushura me valixhe të mbushura me gjithfarësoj gjërash, përfshirë ushqime, por edhe puthje, përqafime, lot, të “shihemi së shpejti”, dhe “më telefono kur të mbërrish”.
Pyetjet për të “gënjyer” pritjen
Nuk mungojnë pyetjet, ato për të mashtruar pritjen dhe të cilat, me kalimin e viteve, janë bërë një ritual i vërtetë, para se të hipni në atë tren apo avion. “Në çfarë ore mbërrin?”, “Kur do të kthehesh në punë?”, “Si është koha atje?”. Dhe të gjitha ato që e bëjnë rikthimin në jetën e përditshme edhe më të vështirë, por edhe më shumë shkëputjen.
Nuk është kurrë e lehtë të ikësh
Asnjëherë nuk është e lehtë të fillosh përsëri. As kur je 30, 40, 50 vjeç, as pas një udhëtimi të tërë. Një pjesë prej nesh do të jetë gjithmonë e lidhur me atë qytet ose me atë fshat të vogël, ku kemi të gjitha dashuritë tona më të mëdha.
Nuk mësohesh dot me përqafimet e fundit
Jo, kurrë nuk mësohemi dot me përqafimet e fundit. Me kalimin e kohës duhet ta bëjmë, por nëna është gjithmonë nëna dhe ngrohtësia që gjejmë në familjen tonë, nuk gjendet askund tjetër.
Shtëpia jonë është gjithmonë aty ku e kemi lënë
Ne largohemi për t’u rritur, për të ndjekur ëndrrat, të ardhmen tonë. Mësojmë të bëhemi të fortë dhe të durojmë mungesën, të krijojmë një jetë të re për veten tonë. Por sa herë që kthehemi në shtëpi, është sikur nuk kemi ikur asnjëherë.
Ajo rudhë më shumë në fytyrën e prindërve …
Për të na kujtuar se koha kalon dhe se nuk jemi më ato vajza të vogla në shtëpi, shërbejnë rrudhat në fytyrat e prindërve tanë. Një shenjë shtesë sa herë që i shohim ato dhe që e bën largimin edhe më të vështirë.
Trenat kur ishim të rinj, dhe trenat sot
Megjithatë, në ato trena e avionë jemi ngjitur shumë herë për të shkuar në shkollë, me ndryshimin se pas atyre orëve ne ktheheshim gjithmonë në shtëpi.
Zemra plot dashuri dhe trishtim
Tani është ndryshe, pas pushimeve, drekave, darkave, shëtitjeve, të qeshurave, përqafimeve dhe puthjeve, ato valixhe janë mbyllur dhe ne po përgatitemi të largohemi. Me një zemër plot dashuri, por edhe trishtim.
Koha që na ndan nga kthimi i radhës
Numërojmë ditët, javët dhe muajt që kalojnë, në pritje të rikthimit tjetër në shtëpinë tonë. / meb.al
