Kush ta fali bukurinë
Që t’ë më trerosh të zinë!
Kur të pashë për të vluar,
Pëllumbeshë pendë-shkruar,
Bubu! plumb në kraharuar,
Plumb që vret dyke gjëmuar!
Mbledhur shoqet me një qoshe,
Diç, m’ju flisje,diç m’ju thoshe,
Gushe-e-llëre-e-gji-bardhoshe.
Pa me syçkëzat e tua,
Sy-larme! ç’më fole mua.
Leshrave t’ju binte hija,
Yll i ndezur me shkëndija,
Ndezur mun në mes në ballë,
Të më vesh në dhe të gjallë.
