Karmel KANDREVA (1931–1982). Shkrimtar e pedagog arbëresh nga Shën Japku (San Giaccomo di Cerzeto) i Kalabrisë. Lindi më 4 prill 1931.
Ky është poet i një ndjenje të fuqishme të identitetit etnik, që i kushtoi energji luftës kundër analfabetizmit dhe nxitjes për të përdorur gjuhën shqipe në bashkësitë arbëreshe, sidomos në sistemin shkollor. Vdiq pas një sëmundjeje të gjatë më 20 qershor 1982.
Studioi si autodidakt dhe u dallua si veprimtar i lëvizjes së sotme kulturore e mendore të Arbëreshëve të Italisë; dha ndihmesë në lëmin e mësimit të shqipes në ngulimet arbëreshe. Bashkë me Karmine Stamilen botoi edhe një studim të gjerë me titull: “Sprovë didaktike në një mjedis dygjuhësh arbëresh” (1979), ku argumentohet e drejta e Arbëreshëve për ta ruajtur gjuhën amtare dhe për ta mësuar atë në shkollat e tyre. Poezia e K.K. dallohet për tematikën atdhetare dhe freskinë e frymëzimit. Botoi vëllimet poetike “Shpirti i Arbërit rron” (1976), “Shpirti i Arbërit rron, Arbëreshi tregon”, II (1977) dhe “Shpirti i Arbërit rron, vuan dega e hershme”, III (1979). Më 1981 u botua në Tiranë një përmbledhje me vjersha të zgjedhura të K.K. “Shpirti i Arbërit rron”.
Në vijim po paraqesin një prej poezive të këtij autori:
“Gjuha arbereshe”
Gjuha arbereshe
Gjuhe e bukur ti je
nder shertime e hare
nge te mundi mosnjeri,
per shume mot ,mos vdis nani.
Ngrehi gjithe ,o Arberesh!
Fitn je mbrenda,jashte,nde sheshe,
gjuhen ju neng kin t’harroni
edhe te tjereve kin ja mbesoni.
Dita çe ka t’ju benj litinj,
maj nde jete ka te vinj.
Ju kini te fitni sember di
se si qe njera nani.
Karmell Kandreva dhe profesor Gjovalin Shkurtaj
