Nga Ben Andoni
Ashtu si mund të themi se ka humbur krejtësisht idilizmi mes Shqipërisë dhe Kosovës në këto ditë, ashtu mund të kujtojmë se edhe Bashkimi Evropian, kjo familje e madhe e aspiratave të lartme, duket gati e shpërbërë para një armiku të padukshëm, që e ka gjunjëzuar botën. Sot, të gjithë vendet evropiane i kanë mbyllur kufijtë njëri-tjetrit dhe të gjithë bashkë pjesës tjetër të botës, si masë ndaluese ndaj Covid-19. Në një farë mënyre të gjithë traktatet, pohimet dhe premtimet e bashkëpunimit dhe kundërveprimit si një trup i vetëm, para çdo halli të përbashkët, janë harruar. Brukseli është vendi nga ku përcillen më pak lajme sot, që më së shumti po gjenerojnë nga klinikat dhe shtabet e task-forcave. Tashmë, secili shikon sinorin e vet.
A është vallë koha për një stad të ri ndërkombëtar, që mund të interpretohet edhe si rendi i ri? Kjo është herët të thuhet para se të kalojë Covid-19 dhe mbi të gjitha pas kohësh, kur bota të kalojë krizën e re, që u afrua shumë më shpejt sesa ishte menduar.
Por, në argumentin tonë është Kosova dhe Shqipëria. Të gjithë kryeministrat e këtej dhe andej kufirit janë betuar për bashkëpunim, kanë bërë e stërbërë shqiponja nën dekore lbyrëse pa sens mase kuq-e-zi në pesë takime rresht ministrore dhe një tjetër parashikuar këtë pranverë, që me gjasë nuk mund të bëhet, ose në kushte më normale mund të bëhet përmes webecs-eve. Gjithsesi, ja ku jemi, gati një javë pas karantinës së detyruar dhe palët qeverisëse në Shqipëri e Kosovë sillen si dy shtete realisht krejt e pa asnjë lidhje me njëra-tjetrën, njësoj si çdo shtet fqinj në kontinent. Kanë kufirin e bllokuar mes tyre, nuk shkëmbejnë mesazhe (të paktën publike), nuk shprehin shqetësime dhe apele për njëri-tjetrin dhe më keq akoma nuk kanë një plan sesi mund të aksesohen ose të integrohen duke e ndihur sa më shumë kalimin e kësaj plage të paprecedentë për njerëzimin.
Por, ironia shkon edhe më tej: Serbët, gjithashtu, e kanë harruar Kosovën, kuptohet përveç katër komunave të Veriut, që gjithçka e kanë të lidhur me Serbinë dhe nuk i binden asnjë autoriteti shtetëror të Kosovës. E të kujtosh, se në të gjithë procesin e tyre të heqjes së njohjeve, mëtojnë se e kanë të shenjtë Kosovën, atëherë kupton realisht sesa e drejtë ka qenë pavarësia e Kosovës. Ajo është e vetme, përballë kësaj sfide të madhe (për fat të keq, pushtetarët e saj po e nxijnë sërish me keqkuptimet skajore dhe përçarjet e pakompromis) ashtu si çdo vend tjetër. Kosovës i duhet të përballë me resurset e veta humane dhe logjistike, me vendimet e shtetarëve të saj, atë që çdo shtet larg traktateve, memorandumeve, po e kalon krejt i vetëm. Nga ana e saj, Shqipëria është mbyllur e tmerruar dhe me sherret, që edhe në këtë kohë nuk mungojnë, kurse serbët kanë vendosur gati një rend ushtarak para të keqes së Covid-19, që kërcënon këdo.
Idili patriotik i Kosovës, në këtë kohë humbi, qoftë nga Shqipëria që e quan veten aq afër dhe deri te Serbia, që e mban të ngulur në preambulën e saj, sepse dihet: pragmatizmi ka kanone të rregullta dhe të qarta, qoftë edhe për kinse patriotizmin. (Javanews)
