Licia Albanese ishte një soprano italo-amerikane (arbëreshe e Italisë).
Felicia Albanese u lind në Torre a Mare afër Barit, Itali, në vitin 1909. Ajo e bëri debutimin e saj jozyrtar duke kënduar në Milano në vitin 1934 Kur Ajo zëvendësoi një interpretuese që mungonte në Madama Butterfly e Puçinit, opera me të cilën ajo gjithmonë do të qendronte e lidhur. Mbi 40 vjet, ajo do të këndonte më se në 300 shfaqje. Edhe pse ajo ka qenë vlerësuar për shumë nga rolet e saj, duke përfshirë Mimi, Violeta, Liu dhe Manon Lescaut, është portretizimi i saj si geisha. Lidhja e saj me atë punë filloi në fillim me mësuesen e saj, Giuseppina Baldassare-Tedeschi.
Ajo shpejt arriti një sukses të madh në të gjithë botën, veçanërisht për shfaqjet e saj me Carmen, L’amico Fritz dhe Madama Butterfly në Itali, Francë dhe Angli.
Albanese bëri debutimin e saj Metropolitan Opera më 9 shkurt 1940 që do ta pasonin 72 shfaqje të Madama Butterfly.
Suksesi i saj ka qenë i menjëhershëm, dhe Albanese mbeti aty për të dhënë 427 shfaqje në 17 role nga 16 opera. Ajo u largua nga kompania në vitin 1966 pas një mosmarrëveshje me Menaxheri i Përgjithshëm Sir Rudolf Bing.
Arturo Toscanini e ftoi Licia-n për t’u bashkuar shfaqjes koncert transmetimit të La Boheme dhe La Traviata me Orkestrën Simfonike e NBC si dhe regjistrimeve të NBC.
Ajo ishte gjithashtu një shtyllë në San Francisco Opera, ku ajo këndoi në mes të 1941 dhe 1961, kryerjen e 22 role në 120 shfaqje mbi 20 sezone, duke mbetur pjesërisht për shkak të admirimit të saj për drejtorit të famshëm, Gaetano Merola.
Albanese shkoi në San Francisko në verën e vitit 1972 për koncertin e veçantë gala në Sigmund Stern Grove festuar 50 vjetorin e Operas ne San Francisco. Në shtator të vitit 1973 ajo u kthye në San Francisco për të marrë pjesë në një koncert të veçantë në Tubimit Muzikor në Golden Gate Park me Luciano Pavarotti-n dhe Orkestrën e Operas së San Francisco-s.
Edhe pas një karrierë që përfshin shtatë dekada Albanese ka vijuar herë pas here performancat në bashkëpunim me Filarmonia e Nju Jorkut në Avery Fisher Hall në vitin 1985 Gjatë sezonit të pranverës 1987 të Teatri Stars në Houston, Texas, Albanese interetoi në një fazë ringjallje, që ishte një sukses i madh.
Zëri i saj ka një karakter te vecante, ashtu si të gjithë artistët e mëdhenj, Licia ishte një këngëtare me origjinalitet ne artin e saj. Virgil Thomson ka shkruar per Violetën e parë te Licia-s: “Ajo nuk këndojnë rolin, ajo e ka rikrijuar atë për kohën tonë” Arti i Albanese-s kishte nje gamë të gjerë të efekteve nga tragjike në komike, nga repertori dramatike tek lirik.
Për të gjithë punën e saj, Albanese derdhi pasion dhe përkushtim, me zërin e saj të pasur. Megjithatë, pavarësisht nga shfaqjet e saj të përsëritura, ajo kurrë nuk ra në rutinë. Si ajo shpjegoi në një intervistë të 2004 me Allan Ulrich e San Francisco Chronicle, “Unë gjithmonë kam ndryshuar çdo performancë. Unë kurrë nuk jam mërzitur, jam kundër kopjimit. Çka kam mësuar nga këngëtarët e madhenj ishte të mos kopjoni….”
Albanese ishte kryetare e Fondacionit Licia Albanese-Puçini që Licia, e themeloi në vitin 1974 që punon për të ndihmuar artistët e rinj dhe këngëtarët. Ajo ka punuar me Shkollën Juilliard të Muzikës, të Manhattan School of Music, dhe Marymount Manhattan College, etj.
Albanese u bë qytetare amerikane në vitin 1945.
Nderime:
Më 5 tetor 1995 Presidenti Bill Klinton i dorëzoi Medaljen Kombëtare të Nderit për Artet.
Ajo ka marrë çmime dhe diploma nderi nga Marymount Manhattan College, Montclair Mësuesit Shtetit Kolegjin, Kolegjin e Shën Pjetrit, New Jersey, Seton Hall University, University of South Florida, Universiteti Fairfield, Siena College, Caldwell College, dhe Universiteti Fairleigh Dickinson.
Ajo u nderua me cmimin prestigjioz Handel medalion, nderi më i lartë zyrtar i dhënë nga Qyteti i New York-ut dhene për individët, për kontributin e tyre në jetën kulturore të qytetit, nga Rudolph Giuliani vitin 2000 në ceremoninë, Kryetari Giuliani përkujtoi karrierën e një gruaje e cila është “pa dyshim një nga interpretueset më të dashura dhe të respektuara në botë”.
Licia Albanese vdiq më 15 gusht 2014, në moshën 105 në shtëpinë e saj në Manhattan.
Ja nje prej interpretimeve te saj me te bukura:
