Nuk mund të gjesh edhe një shkrimtar tjetër që të ketë qenë më i sinqertë sesa Franz Kafka kur është në pyetje martesa. Shkrimtari çek nuk u martua kurrë. Pati disa tentativa, madje edhe u fejua, por, sapo afrohej koha e martesës, tërhiqej.
Natyrisht probleme me martesën kanë pasur shumë filozofë e shkrimtarë, por te Kafka kishte diçka më shumë. Sa herë i afrohej dita e martesës kjo ‘diçka’ e bënte të tërhiqej.
Në eseun “Letër Babait”, Kafka i flet në detaje disa nga shkaqet traumatike që e shtynin të hiqte dorë nga martesa. Më poshtë jepet një pjesë e eseut:
“Në fund të fundit, përse nuk u martova? Kishte disa pengesa, siç ndodhë gjithnjë, por jeta kështu e ka; duhet të dish të pranosh pengesa të tilla. Por pengesa më thelbësore, që, për fat të keq, nuk varej nga një rast i veçuar, ishte pazotësia ime e theksuar shpirtërore për t’u martuar.
Këtë e tregon fakti që në çastin që vendos të martohem nuk arrijë të vë gjumë në sy, ditë e natë kokën e kam zjarr, rresht së jetuari, sorollatem i dëshpëruar, si i kalamendur.”
Shkëputur nga eseu “Letër babait”
Përktheu: Agim Doksani
