Nga Andi Bushati
Një luzmë mediash pro qeveritare i janë vërsulur Ditmir Bushatit, për fajin e vetëm se ka sulmuar “pronarin” real të tyre. TV Klan qëmtoi në arkivat e fushatës për votimet e 30 qershorit, për të treguar se ish- ministri i Jashtëm ndryshe mendonte një muaj e ca më parë për Valdrin Pjetrin dhe ndryshe flet sot.
Natyrisht, koherenca dhe integriteti i politikanëve të lartë, sidomos i një ish- ministri të Jashtëm, duhet të skanohet nga çdo gazetar, apo “qen roje” i pushtetit të katërt.
Por kur kjo bëhet në mënyrë selektive, nga media që janë treguar mospërfillëse ndaj këtyre parimeve dhe që nuk i kanë zbatuar ato asnjëherë për vendimmarrësit e fuqishëm, automatikisht ngrihet pikpyetja: pse po e sulmojnë njeriun që i prishi rehatinë Ramës? Si mundet të përçudnohet gazetaria deri këtu?
Për të kuptuar këtë, është mirë t’i rikthehemi edhe njëherë atyre që Bushati tha në kryesinë e PS.
Po të lexohen me kujdes, aty nuk ka asgjë të jashtëzakonshme. Ka thirrje për të kërkuar falje për atë që ndodhi me Shkodrën, ftesë për të gjetur zgjidhje që Nokëzimi, Prengëzimi apo Valdrinizimi të mos shndërrohen në normalitet, reflektim që “incidenti” të mos mbulohet me lëvizje propagandistike dhe alarm për të mos luajtur me ata që PS i konsideron si aleatët e saj perendimorë, të cilët janë shprehur qartë për dekriminalizimin e politikës.
Ç’do njeriu normal që nuk e dëshiron degradimin e skajshëm të partisë që drejton e vetme vendin, çdo socialisti të ndershëm që ende beson si idiot i dobishëm, se infeksioni i rilindjes nuk do të jetë vdekjeprurës për ish- partinë më demokratike të skenës sonë, fjalët e ish- ministrit do dukeshin si kritika të shëndetshme, nga ato që i bëjnë mirë gjithkujt.
Ditmir Bushati nuk foli as për vjedhje zgjedhjesh, nuk guxoi të përmendë koncensionet marramendëse, nuk ngriti ndonjë shqetësim për rrezikun e monizmit.
Gati me naivitet optimist ai mbajti diskursin e një militanti që ende shpreson se gjërat mund të ndreqen.
Por edhe kjo iu quajt herezi nga ata që janë mësuar me ekzaltimet e Elisës për Skënderbeun, apo me justifikimet qesharake të Etildës. Reagimi i mediave qeveritare na tregon se ai është futur në listën e zezë të armiqve.
Natyrisht nuk kishte si të ndodhte ndryshe. Të kërkosh t’i thërrasësh arsyes në kupolën e rilindjes, është njësoj si të përdorësh gjilpërën e kthimit të virgjërisë në mjediset e një shtëpie publike. Aty janë të ndërgjegjshëm për rrugën që kanë nisur dhe as kanë vrasje ndërgjegjje, as nuk duan të bëjnë hapa pas.
Në këtë kuptim, reagimet e Ditmirit janë më shumë përpjekje për të ruajtur fytyrën, sesa lëvizje për të shpëtuar PS.
Por edhe këto kritika të buta, që nuk ndryshojnë dot asgjë, përsëri krijuan alarm.
Shpjegimi i këtij absurdi gjendet vetëm në pikën ku ka dekraduar situata. Në një realitet të pushtetit absolut, ku Edi Rama ka mbushur Parlamentin me opozitarë fallco, ku ka grabitur 61 bashkitë, ku s’lejon Prokurorinë të dënojë asnjë nga kriminelët e tij, ku po mbyll emisionet investigative dhe procedon gazetarët kritikë, do të ishte e paimagjinueshme të toleronte belbëzima brenda gardhit të tij.
Prandaj ai i suli taborrët e vet ndaj zërit normal të Ditmirit.
Prandaj na ftoi të shokohemi nga inkoherenca e ish- ministrit, që u dashka të na trondisë më shumë se gënjeshtra e madhe që na rrethon.
Por tronditja që duhet lexuar pas kësaj përpjekje për manipulim, nuk qëndron tek ndryshimi mes atyre që ka folur dje dhe që ka “ndryshuar’ sot ish- ministri i Jashtëm Bushati.
Rrënqethëse me rastin e Ditmirit është se në partinë e tij po shpallet armiqësor edhe normaliteti. Dhe kjo tregon se prej aty nuk priten më ditë të mira. As për socialistët e sidomos as për vendin.
