“Njerëzit fillojnë të të bëjnë ndere kur shohin se ti qëndron pak me lart se ta.”
“Kuptova me dhimbje që më theri në zemër se çdo të thotë të lakmosh atë që nuk e arrin dot.”
“Ç’brengë të ngjall në shpirt kur sheh se të gjithë flasin e qeshin, ndërsa ti rron fill i vetëm.”
“Kjo histori e jona qe një vegim i mrekullueshëm që doli befas nga hiçi, një pjellë e fantazisë së ndezur që ka marrë trajtën e një të vërtete të gjallë.”
“Ata i ndante një mur i pakapërcyeshëm, që ai e kish ngritur me duart e veta…”
“Ishte e para herë në jetë që realiteti i ashpër e i pamëshirshëm po i jepte ëndrrave të asaj një grusht kaq të egër.”
“Qofshi i kulluar si engjëll apo i zi si djalli vetë, gjëja më e keqe që mund të bësh është të qash në sy të ndokujt.”
“Mos gjykoni që të mos ju gjykojnë dhe me masën që masni me atë do t’ju matin.”
“Sa ngadalë vinte mbrëmja, sa ngadalë gdhihej mëngjesi! Sa e gjatë ishte nata! Ç’psherëtima dhe rënkime! Ç’torturë nate e dite pa ty…”
“Ai i që nënshtruar fatit me gjithë mend e me gjithë zemër. I’u zhduk edhe shpresa e fundit e ëndrrës së tij. Mbaroi gjithcka! Kështu ndodh kur nata e shuan vezullimin e fundit të muzgut në horizont.”
“Njerëzit me ndjeshmëri të sëmurë dhe me imagjinatë të acaruar, në rast se mendja e tyre has në ndonjë problem të koklavitur, kanë nga çaste të tilla: tronditen dhe ndërgjegjia e tyre dehet aq sa të paktën përkohësisht marrëzia ose lajthitja merr frerin në dorë.
Në të tilla raste vullneti e guximi ikin me nxitim për të ja lënë vendin panikut dhe çmendurisë së përkohshme.”
